C’era una volta un Re senza corona. Il Re era triste perché senza corona nessuno lo riconosceva e lo rispettava. La corona del Re era stata rubata qualche tempo prima da un tipo buffo, strano, piccolino, che si faceva chiamare Virus, ma da quando aveva rubato la corona del Re tutti lo chiamavano Corona Virus e lui andava sempre in giro con la sua corona in testa tutta bianca e rossa e giocava, saltellava, entrava qua e là in tutti i negozi, nelle botteghe, perfino nelle case, toccando tutto e tutti. Ad ogni tocco lasciava un segno con le dita, una piccola traccia rossa, come una sottile polverina che rimaneva appiccicata alle cose, alle case, alle persone, che dopo essere state toccate diventavano rosse a poco a poco e si ammalavano. Ma Virus era contento di quello che stava facendo ed anzi più toccava e più si divertiva a vedere diventare rosso tutto il villaggio in pochi giorni. Il Re invece non si divertiva affatto. I suoi segretari e consiglieri ogni giorno gli raccontavano che quel piccolo mostriciattolo ladro di corone stava cambiando il suo Regno non solo di colore ma anche di umore: erano tutti sempre più tristi e ammalati e siccome però Virus aveva la Corona in testa, odiavano sempre più il Re come se gliela avesse data lui per fare dei dispetti ai suoi sudditi. Allora un giorno il Re, sempre più arrabbiato e preoccupato per quello che stava succedendo, decise che era arrivato il tempo di agire per riprendersi la Corona e bloccare quel tipaccio che stava rovinando la vita del Villaggio. Cominciò a pensare a pensare e chiamò i suoi segretari e consiglieri per sentire che idee avessero per poi decidere. Per tutta la giornata il Re e i suoi fedeli discussero su quali azioni potessero organizzare per bloccare Virus e riprendere la Corona ma nessuna di quelle dette aveva convinto il Re che se ne andò a dormire quella sera molto deluso e preoccupato. Ma la notte dormendo dormendo e sognando sognando, gli venne un’idea che lo convinse: lui stesso, il Re, si sarebbe travestito da operaio della strada, come quelli che aggiustano le buche, portandosi con sé un secchio pieno di una colla nerissima e fortissima che messa a terra avrebbe bloccato all’istante qualunque persona che vi fosse capitata sopra. Quindi pensò che così travestito e attrezzato sarebbe andato in giro nel Villaggio l’indomani per cercare Virus, avvicinarsi a lui, chiamarlo come a chiedergli un'informazione, versando però un po’ di colla sulla strada di fronte a lui in modo da riuscire a bloccarlo su quel punto e allora potergli riprendere la corona dalla sua testa mentre si dibatteva disperato per la sua improvvisa immobilità. Contento di quell’idea la mattina presto chiamò il suo segretario personale, gli chiese di portargli subito una tuta completa da operaio della strada, le scarpe, un cappello da lavoro, i guanti, il secchio e la colla speciale nera nera che serviva per chiudere le buche. Arrivati i vestiti e il secchio, il Re si cambiò completamente e tutto felice ma anche molto nervoso e deciso, usci dal suo Castello, e senza che nessuno lo riconoscesse si incamminò verso il centro del villaggio alla ricerca del maledetto Virus. Appena lo intravvide da lontano in una delle vie laterali, si preparò allo scatto, si avvicinò fino a farsi sentire e gli chiese: “Signor Virus, può venire più vicino che le devo chiedere un piacere?” Virus pensando di avere una nuova occasione per toccare un altro abitante del Villaggio, tutto contento si avvicinò a quello che gli sembrava un operaio qualsiasi. Ma appena Virus fu vicino all’operaio Re, che nel frattempo aveva versato accanto un bel po’ di colla, sentì che i piedi erano rimasti bloccati per terra, proprio incollati. E mentre iniziò ad urlare muovendo le braccia e cercando di staccare le scarpe, il Re Operaio con uno scatto improvviso gli prese la Corona dalla testa e scappò via! Virus rimase lì a capo scoperto, sempre più urlante e scatenato, mentre molti abitanti della via accorrevano per vedere cosa stesse succedendo e trovando Virus senza più corona e incollato per terra, cominciarono a gridare di gioia. Qualcuno finalmente andò anche a prendere una corda per riuscire a legarlo bene e poi, togliendogli le scarpe, lo portarono tutti assieme in prigione per fermare la sua maledetta influenza negativa su tutto il Villaggio che si era ammalato diventando rosso. Il Re tornò al Castello, si cambiò di nuovo per vestirsi da Re, si rimise in testa la sua Corona e organizzò un corteo per fare vedere a tutti che era tornato Re, buono come prima, che il Villaggio sarebbe tornato a vivere in pace ed anzi, curati tutti gli ammalati, la vita senza il maledetto Virus, in prigione, sarebbe diventata più bella e più giusta per tutti.

یوځل یو وخت کې یو تاج پرته تاج و. پاچا خفه و ځکه چې له تاج پرته هیڅ څوک ورته پیژندلی او درناوی نلري. د پاچا تاج یو څه موده دمخه د یو مسخره ، عجیب ، کوچني هلک لخوا غلا شوی و چې ځان یې ویروس بللی و ، مګر له هغه راهیسې چې هغه د پاچا تاج غلا کړی و هرڅوک یې کورونا ویروس بولي او هغه تل د هغه تاج سره شاوخوا کې ځي د هغې سر ټول سپین او سور و او هغه لوبیده ، ټوپ وهلی ، دلته او هلته په ټولو پلورنځیو ، هټیو کې ، حتی په کورونو کې ، هرڅه او هرچا ته لاس اچول. د هرې رابطې سره هغه د خپلو ګوتو سره یو نښه پریښوده ، یو کوچنی سور ټریس ، لکه یو پتلی پاؤډر چې د شیانو ، کورونو ، خلکو سره پاتې شو چې وروسته د لمس کیدو وروسته په تدریج سره سور شو او ناروغ شو. مګر ویروس د هغه څه څخه خوښ و چې واقعیا یې کړی او په حقیقت کې څومره چې هغه ډیر څه ډیر کړي هغه یې په څو ورځو کې د ټول کلي سور رنګ لیدو څخه خوند اخیستی. له بلې خوا پاچا خوشبخته نه و. هره ورځ د هغه سکریټریانو او مشاورینو ورته وویل چې هغه کوچني تاج غلا کوي د هغه سلطنت نه یوازې په رنګ ، بلکې په مزاج کې هم بدلون موندلی دی: دوی ټول ورځ په ورځ ډیر خفه او ناروغ و او څنګه چې ویروس په خپل سر تاج درلود ، نو دوی خورا ډیر نفرت کوي. پاچا داسې فکر کاوه لکه څنګه چې هغه هغه ته ورکړې وه چې د خپلو موضوعاتو سپک کړي.بیا یوه ورځ پاچا ، ډیر په قهر او اندیښنه کې د هغه څه په اړه اندیښنه وکړه ، پریکړه یې وکړه چې د دې وخت راورسیږي چې تاج بیرته واخلي او هغه کوچنی سړی چې د کلي ژوند تباه کوي بنده کړي. هغه په ​​فکر کولو او فکر کولو پیل وکړ او خپل سکریټران او مشاورین یې وغوښتل چې دوی څه نظرونه واوري او بیا یې پریکړه وکړي. د ورځې په جریان کې پاچا او د هغه وفادارو په دې خبرې وکړې چې دوی د کوم ډول کړنو تنظیم کولی شي د ویروس مخنیوی وکړي او تاج بیرته ونیسي ، مګر هیڅ یوه یې پاچا ته قانع نه کړه چې هغه ماښام ډیر مایوس او اندیښمن و. مګر په شپه کې ، خوب ، خوب او خوب لیدل ، خوب کول ، هغه ته یو نظر راغی چې هغه یې قانع کړ: هغه پخپله پاچا به ځان د سرک کارګر په توګه بدل کړي ، لکه هغه څوک چې سوري کوي ، له هغه سره د خورا تور ګلو څخه ډک یو بالټ اخلي او خورا قوي چې ځمکني کول به سمدلاسه هر هغه څوک بلاک کړي څوک چې په دې پیښ شوي وي. نو هغه فکر کاوه چې په بدل او تجهیز کې به هغه بله ورځ د کلي شاوخوا وګرځي ترڅو د ویروس په لټه کې شي ، هغه ته نږدې شي ، ورته زنګ ووهي چې د معلوماتو غوښتنه یې وکړي ، مګر د هغه په ​​مخ کې په سړک کې یوڅه گلو واچول ترڅو وکولی شي وړتیا ولري هغه په ​​دې نقطه کې وتړئ او بیا د دې وړتیا ولرئ چې تاج له خپل سر څخه بیرته واخلئ ځکه چې هغه د خپل ناڅاپي بې ثباتۍ لپاره سخته مبارزه وکړه.د دې نظر سره خوشحاله ، هغه سهار خپل شخصي سکریټ ته زنګ ووهه ، له هغه یې وغوښتل چې سمدستي هغه ته د سړک بشپړ کار کونکي کڅوړه ، بوټان ، د کار خولۍ ، دستکشې ، بالټۍ او ځانګړي تور ګلو راوړي چې نږدې کولو ته یې اړتیا وه. سوري یوځل چې جامې او بالټۍ راورسي ، پاچا په بشپړ ډول او بشپړ خوښ شو مګر خورا ډیر اعصاب او عزم ، هغه خپله کلا پریښوده ، او پرته له دې چې څوک پیژني هغه د لعنت ویروس په لټه کې د کلي مرکز ته روان شو. هرڅومره ژر چې هغه د یوې خوا په واټونو کې د هغه لید وګوري ، هغه ځان د ډزو لپاره چمتو کړ ، ځان ته نږدې شو تر هغه چې هغه واوریدل شو او له هغه څخه یې وپوښتل: "ښاغلی ویروس ، ایا تاسو راته نږدې کیدی شي چې زه ترې وغواړم؟" ویروس ، په دې فکر چې هغه د بل کلیوال ته د لاس ورکولو فرصت لري ، په خوښۍ سره هغه څه ته ورسید چې د عادي کارګر په څیر ښکاري. مګر لکه څنګه چې ویروس د کار پاچا سره نږدې و ، چا چې په ورته وخت کې د هغه څنګ ته خورا ډیر گلو وویشته ، هغه احساس وکړ چې پښې یې په ځمکه کې پاتې دي ، یوازې چپلي شوي. او پداسې حال کې چې هغه د خپلو وسلو سره چیغې پیل کړې او د خپلو بوټانو د ایستلو هڅه یې کوله ، کارګر پاچا د ناڅاپي کلیک سره د هغه له سر څخه تاج واخیست او وتښتېدل!ویروس هلته د خپل سر پرده ولاړ و ، په چټکۍ سره چیغې او خلاصې شوې ، پداسې حال کې چې د کوڅې ډیری اوسیدونکي د دې لپاره چې څه پیښ شوي وو او د تاج څخه پرته د ویروس موندلو ته تلل ، د خوشحالۍ لپاره یې چیغې پیل کړې. یو څوک په پای کې حتی د رسۍ ترلاسه کولو لپاره لاړ ترڅو د هغه سره ښه وتړلی شي ، او بیا یې د هغه بوټونه وایستل ، دوی هغه ټول یوځای زندان ته ولېږدول ترڅو په ټول کلي کې د هغه ناوړه اغیزه مخه ونیسي چې په سره سور رنګ ناروغ شوی و. پاچا محل ته راستون شو ، بیا د پاچا په څیر لباس ته بدل شو ، خپل تاج یې په خپل سر کیښود او یو پروسس یې تنظیم کړ ترڅو هرڅوک وښیې چې هغه د پاچا په توګه بیرته راستون شوی ، لکه د پخوا په څیر چې کلی به بیرته په امن کې ژوند وکړي او برعکس ، د ټولو ناروغانو درملنې وروسته ، په زندان کې د لعنت ویروس پرته ژوند ، به د هرچا لپاره خورا ډیر ښکلی او ډیر شي.